Vroeger zag ik de wereld in verschillende stukken. Mezelf zag ik afgezonderd van de rest. Ik zag me naar mezelf kijken. Toen is er iets gebeurd, en nu zie ik de delen verenigd. Ik zie geen verdeling meer. Ik zie mezelf als onderdeel van het geheel. En dat is heel mooi want daardoor werd ik een andere ik. ( Tiziano Terzani, correspondent buitenland, Der Spiegel)
Dit citaat verwoordt heel goed waar Angela Fehrmann zich mee bezig houdt. Ze houdt zich bezig met ogenschijnlijk kleine dingen waar zij een groot geheel van maakt. Dat doet ze in haar vrije werk door bijvoorbeeld kleine bijen enorm groot te schilderen. Op ieder schilderij staat maar een bij, maar ze schildert die ene bij heel vaak, ze laat zo de verschillende facetten van een bijenleven zien. Het intrigeert haar dat ook bijen in een maatschappij leven. De verschillende bijenschilderijen vormt zij weer tot een geheel, ze maakt er een installatie van.
In haar assemblages maakt zij wederom van kleine dingen een groot geheel. Dit keer worden op straat gevonden ronde voorwerpen samengevoegd tot een geheel. Zij verheft ze zo tot universeel symbool en maakt er zelfs een hele wereldbol van. Het intrigeert haar dat dingen die hun leven al achter zich hebben, afval dus ,voor haar gewoon weer een passend onderdeel van het geheel worden.
Van uit haar liefde voor de natuur houdt Angela Fehrmann zich bezig met het milieuvraagstuk. Dat doet ze met de installatie van bijen, die van uitsterven bedreigd worden ,wat weer invloed heeft op het leven van de mens, maar ook door duurzame kunstwerken te maken met afval zoals in haar assemblages van ronde voorwerpen.
Sinds zij op een multiculturele school kunstles geeft, neemt zij ook opdrachten aan voor community-projecten en ook dit is weer deel uitmaken van een groter geheel.
In al haar werk is Angela Fehrmann vooral schilder, je ziet meteen dat de kleur en ook de compositie heel belangrijk voor haar is.Toch houdt ze zich conform haar liefde voor de natuur ook bezig met materie. Het vormt voor haar een uitdaging om met verschillende uitdrukkingsvormen te experimenteren en zo met materie net iets boven het platte doek uit te steken.